دومین کنفرانس بین‌المللی زنان در تاریخ ۵ و ۶ نوامبر با شعار «انقلاب ما: رهاسازی زندگی» و با محوریت شعار «ژن، ژیان، ئازادی» در برلین برگزار شد.
در این کنفرانس صدها کنشگر و پژوهشگر فمینیست از نقاط مختلف دنیا شرکت کردند. در سمت راست سالن اصلی کنفرانس تصویری بزرگ از ژینا امینی آویخته شده بود و در سمت تصویری از ناگهان آرکاسل، فمینیست کورد که چندی پیش در سلیمانیه عراق ترور شد. تعدادی از فعالان گروه «فمینیست‌ها برای ژینا» در این کنفرانس دوروزه حضور پیدا کردند و صدای «زن، زندگی، آزادی» خیزش اخیر ایران را به مبارزات رهایی‌بخش زنان در دیگر نقاط دنیا پیوند زدند. در این تصویر تعدادی از کشته‌شدگان خیزش ژینا و هم‌چنین فمینیست‌های بازداشت‌شده در ایران توسط فعالان ایرانی در معرض دید عموم قرار گرفت و بیانیه‌ای مربوط به اعتراضات اخیر ایران در سالن برگزاری خوانده شد.
این متن با اشاره به تاریخچه سرکوب بدن زنان و افراد LGBTQIA+ پس از قدرت‌گرفتن جمهوری اسلامی آغاز شد و پس از شرح مقاومت و مبارزات اخیر مردم ایران و بویژه مردم بلوچستان و کردستان که بیشترین سرکوب و خشونت را متحمل شده‌اند، با تاکید بر ضرورت همبستگی‌های فراملی به پایان رسید: «خیزش اخیر ایران را می‌توان به‌منزله دستاوردی حیرت‌انگیز علیه دیکتاتورهای خاورمیانه و جنوب جهانی فهم کرد. از آنجا که زنان، افراد LGBTQAI+ و دیگر گروه‌ها در جنوب جهانی دارای تاریخچه‌ای مشترک از خشونت کاپیتالیستی، پدرسالارانه و دولتی هستند، همبستگی فراملی، اولویتی ضروری است. ما بدون آشکارسازی همدستی دولت‌های شمال و جنوب جهانی در سرکوب و استعمار و بی‌صداسازی بدنها، قادر به چاره‌اندیشی نخواهیم بود. تنها بواسطه همبستگی و انعکاس صدای یکدیگر می‌توانیم بر دولت‌های پدرسالار پیروز شویم. ما باید با مقاومت انقلابی و فراملی به این تیرگی پایان بدهیم. همانطور که کیوان صمیمی، زندانی سیاسی در یکی از نامه‌هایش از زندان نوشته: «هرکس هرجا که هست، یک قدم جلوتر بیاید.» ما برای پیوستن قدم‌های انقلابی‌مان به یکدیگر فریاد می‌زنیم: «ژن، ژیان، ئازادی». پس از اتمام قرائن متن تمامی زنان حاضر در سالن یکصدا شعار «ژن، ژیان، ئازادی» و «زن، زندگی، آزادی» سردادند.
برگزار کنندگان این کنفرانس درباره هدف خود می‌گویند: «ما از زمان برگزاری اولین کنفرانس زنان در سال ۲۰۱۸ به دنبال ایجاد کنفدراسیون دموکراتیک جهانی زنان بوده‌ایم. ادعای ما بزرگ است، اما می‌دانیم که می‌تواند محقق شود. ما این مسیر طولانی را از طریق سازماندهی متداوم می‌توانیم طی کنیم.
این متن با اشاره به تاریخچه سرکوب بدن زنان و افراد LGBTQIA+ پس از قدرت‌گرفتن جمهوری اسلامی آغاز شد و پس از شرح مقاومت و مبارزات اخیر مردم ایران و بویژه مردم بلوچستان و کردستان که بیشترین سرکوب و خشونت را متحمل شده‌اند، با تاکید بر ضرورت همبستگی‌های فراملی به پایان رسید: «خیزش اخیر ایران را می‌توان به‌منزله دستاوردی حیرت‌انگیز علیه دیکتاتورهای خاورمیانه و جنوب جهانی فهم کرد. از آنجا که زنان، افراد LGBTQAI+ و دیگر گروه‌ها در جنوب جهانی دارای تاریخچه‌ای مشترک از خشونت کاپیتالیستی، پدرسالارانه و دولتی هستند، همبستگی فراملی، اولویتی ضروری است. ما بدون آشکارسازی همدستی دولت‌های شمال و جنوب جهانی در سرکوب و استعمار و بی‌صداسازی بدنها، قادر به چاره‌اندیشی نخواهیم بود. تنها بواسطه همبستگی و انعکاس صدای یکدیگر می‌توانیم بر دولت‌های پدرسالار پیروز شویم. ما باید با مقاومت انقلابی و فراملی به این تیرگی پایان بدهیم. همانطور که کیوان صمیمی، زندانی سیاسی در یکی از نامه‌هایش از زندان نوشته: «هرکس هرجا که هست، یک قدم جلوتر بیاید.» ما برای پیوستن قدم‌های انقلابی‌مان به یکدیگر فریاد می‌زنیم: «ژن، ژیان، ئازادی». پس از اتمام قرائن متن تمامی زنان حاضر در سالن یکصدا شعار «ژن، ژیان، ئازادی» و «زن، زندگی، آزادی» سردادند.
برگزار کنندگان این کنفرانس درباره هدف خود می‌گویند: «ما از زمان برگزاری اولین کنفرانس زنان در سال ۲۰۱۸ به دنبال ایجاد کنفدراسیون دموکراتیک جهانی زنان بوده‌ایم. ادعای ما بزرگ است، اما می‌دانیم که می‌تواند محقق شود. ما این مسیر طولانی را از طریق سازماندهی متداوم می‌توانیم طی کنیم.
ما باید به اشتراک‌گذاری تجربه‌هایمان ادامه بدهیم و برای حمله‌های جدید نظام‌های پدرسالار علیه بدنها، آزادی‌ها و اذهانمان آماده شویم. در سال‌های اخیر، اهمیت مبارزه و مقاومت در برابر سیستم‌های استثمارگر و تحمیل‌کننده مرگ و فلاکت بر زنان، بیش از پیش بر ما آشکار شده است. همانطور که در دوران پاندمی شاهد بودیم، سیستم کاپیتالیست و پدرسالار با همدستی دولت-ملت‌ها، حق حیات را از زنان، افراد LGBTIQ+، کارگران، اجتماعات بومی و افراد به حاشیه رانده‌شده سلب کرد.»
آنها در انتهای اطلاعیه خود اعلام کرده‌اند: «انقلاب روژاوا در دهه اخیر نشان داد که مبارزه برای ساخت سیستم سیاسی و اجتماعی بدیل ممکن است، الترناتیوی بر اساس خودمختاری زنان در تمامی عرصه‌های زندگی. مبارزات زنان در کشورهایی چون افغانستان، آمریکا، سودان، فیلیپین، آمریکای لاتینو بویژه شورش کنونی زنان در ایران و کوردستان، حاکی از آن است که قرن حاضر، توانایی بالقوه تبدیل شدن به قرن آزادی زنان و جامعه را دارد. این کنفرانس، تلاشی است در راستای ایجاد همبستگی زنان.»
آنها در انتهای اطلاعیه خود اعلام کرده‌اند: «انقلاب روژاوا در دهه اخیر نشان داد که مبارزه برای ساخت سیستم سیاسی و اجتماعی بدیل ممکن است، الترناتیوی بر اساس خودمختاری زنان در تمامی عرصه‌های زندگی. مبارزات زنان در کشورهایی چون افغانستان، آمریکا، سودان، فیلیپین، آمریکای لاتینو بویژه شورش کنونی زنان در ایران و کوردستان، حاکی از آن است که قرن حاضر، توانایی بالقوه تبدیل شدن به قرن آزادی زنان و جامعه را دارد. این کنفرانس، تلاشی است در راستای ایجاد همبستگی زنان.»